Dierenmanieren
Door: aNNe
Blijf op de hoogte en volg aNNe
15 Februari 2010 | Thailand, Bangkok
Al 17 dagen op dezelfde vakantielocatie, dat is heel lang geleden voor mij om zo honkvast te zijn. Je gaat de omgeving wel een beetje kennen. Er wonen hier vier ook honden, drie vuilnisbakken en een soort Beagle. Deze honden zijn van niemand, maar een goed Buddist gedoogd dat vanzelfsprekend. Deze dieren hebben de vreemde eigenschap om altijd daar te zijn waar mensen eten. In het openlucht restaurant komen ze dan ook geregeld diplomatiek langs de bezette tafels want soms is er een toerist die dan per ongeluk express, misschien wel ingegeven door heimwee naar het eigen huisdier, wat van de tafel laat vallen. Wij zijn nooit blij met deze aandacht en sinds Ola krukken heeft is de hondenvrije radius rond onze tafel vergroot. Honden hier zijn meertalig, een “weg wezen” snappen ze al redelijk, maar ook in andere talen heeft een soortgelijke opmerking het beoogde resultaat. Maar eerlijk is eerlijk, de krukken van Ola maakt onze cirkel aanmerkelijk groter.
Ook op het strand hebben ze behoefde om zich aan te sluiten. Als je op een handdoekje ligt te zonnen, komt zo’n beest soms heel voorzichtig dichterbij en als hij voelt dat je niet antihond bent, dan parkeren ze zich graag in het zand bij je handdoek in de buurt om vervolgens het scrotum ( het eigen welteverstaan) eens fiks te gaan likken of de flanken te krabben. Na de tweede dag weten ze hoe de vlag erbij staat, dus geen echte problemen. Nu zit er hier op het strand ook een stel en over de acties van mevrouw verbazen wij ons toch. Haar man is een verschijning waarvan ik inschat dat die er niet wekelijks op mevrouw springt. Mevrouw is hier nu helemaal in de Beagle, het beest heeft zijn dagelijkse portie voedsel bij haar veiliggesteld, die nu dus veel bij haar is. En dan nu het vreemde van deze relatie, als ik het zo mag noemen. Mevrouw aait de hand graag maar dan wel op voor ons wat ongebruikelijke wijze. Het is niet zijn kop of rug die de vingers voelt, maar zijn Willy. Om het maar plat te zeggen, Beagle wordt door mevrouw geregeld in zijn kruis getast, en aan de ontbijttafel presteerde ze het er een voetmassage van te maken.
Beagle kan ’s nachts slecht alleen zijn en kan soms huilen zoals Huckle Berry Hound dat deed aan het einde van iedere aflevering. De eigenaar van de toko hier had al eens voorgesteld om de honden een gratis rit naar de andere kant van het eiland te geven, maar dat stuitte op bezwaren van zijn personeel. Ik heb hem voorgesteld om Beagletje nachtje te laten huilen achter het muurtje van de krokodillenfarm. Die krokjes, een stuk of veertig, liggen bijna altijd te slapen, verroeren zich nauwelijks en vinden dat huilen van Beagle waarschijnlijk wel mooi.
Katten zie je hier weinig,het muurtje om de krokjes is niet hoog.
Ook op het strand hebben ze behoefde om zich aan te sluiten. Als je op een handdoekje ligt te zonnen, komt zo’n beest soms heel voorzichtig dichterbij en als hij voelt dat je niet antihond bent, dan parkeren ze zich graag in het zand bij je handdoek in de buurt om vervolgens het scrotum ( het eigen welteverstaan) eens fiks te gaan likken of de flanken te krabben. Na de tweede dag weten ze hoe de vlag erbij staat, dus geen echte problemen. Nu zit er hier op het strand ook een stel en over de acties van mevrouw verbazen wij ons toch. Haar man is een verschijning waarvan ik inschat dat die er niet wekelijks op mevrouw springt. Mevrouw is hier nu helemaal in de Beagle, het beest heeft zijn dagelijkse portie voedsel bij haar veiliggesteld, die nu dus veel bij haar is. En dan nu het vreemde van deze relatie, als ik het zo mag noemen. Mevrouw aait de hand graag maar dan wel op voor ons wat ongebruikelijke wijze. Het is niet zijn kop of rug die de vingers voelt, maar zijn Willy. Om het maar plat te zeggen, Beagle wordt door mevrouw geregeld in zijn kruis getast, en aan de ontbijttafel presteerde ze het er een voetmassage van te maken.
Beagle kan ’s nachts slecht alleen zijn en kan soms huilen zoals Huckle Berry Hound dat deed aan het einde van iedere aflevering. De eigenaar van de toko hier had al eens voorgesteld om de honden een gratis rit naar de andere kant van het eiland te geven, maar dat stuitte op bezwaren van zijn personeel. Ik heb hem voorgesteld om Beagletje nachtje te laten huilen achter het muurtje van de krokodillenfarm. Die krokjes, een stuk of veertig, liggen bijna altijd te slapen, verroeren zich nauwelijks en vinden dat huilen van Beagle waarschijnlijk wel mooi.
Katten zie je hier weinig,het muurtje om de krokjes is niet hoog.
-
15 Februari 2010 - 07:58
Skuum:
Ik wil nog wel wat honden exporteren naar die krokfarm. Ik weet er heir in de buurt al zeker twintig. Misschien de ijsbaan inrichten als krokfarm? -
15 Februari 2010 - 10:07
Diana:
Ik weet nog wel dat er eens een huurder kwam met een hond. Was je ook zo dol op!! haha -
15 Februari 2010 - 21:31
Ruud:
"In het spoor van de Beagle"krijgt zo toch een andere dimensie.
Je hebt toch wel foto's gemaakt hè ? ;-) -
16 Februari 2010 - 01:20
Hoo Lang:
Ond
Lekkel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
