Consumentest ziekenhuis Thailand
Door: aNNe
Blijf op de hoogte en volg aNNe
05 Februari 2010 | Thailand, Bangkok
Ja, ja en toen gingen we het gezondheidstelsel van Thailand testen. Ola parkeerde haar scooter ietwat vreemd bij ons resort. In plaats van te remmen en af te stappen gaf ze gas en reed het bloemperk plat, maar een palmboom liet zich niet kennen. Ze kwam ietwat ongelukkig ten val en haar hielbeen is gescheurd. We werden door iemand naar de eerste hulppost gereden en daar werden foto’s gemaakt en de breuk geconstateerd. Om 16.00 u. zou de ambulance ons naar het ziekenhuis in Trat brengen. Dat is op de vaste wal en ongeveer 30 min. rijden vanaf de veerboot.
Ik had nog even tijd om op en neer te gaan naar ons huisje om documenten en centen op te halen.
Keurig op tijd vertrok de ambulance en bij de veerboot even gewacht om als laatste aan boord te gaan, zodat de motor niet behoefde te stoppen, i.v.m. de airconditioning.
Wij werden helemaal achterop de klep geparkeerd. De voorwielen stonden nog net op de boot en het einde van de oprijklep dus niet achter ons. Chauffeur aub niet per ongeluk in z’n achteruit zetten.
We kwamen in een keurig Private hospitaal met een service die ik in NL nog nooit meegemaakt heb.
Niet wachten, foto’smaken, chirurg kijken, goede uitleg, vertaalsters erbij. Ola’s polleke ging in het gips met een knalroze finishing touch, echte van dat lichtgevende roze.
We moesten overnachten, want je weet maar nooit, vond de dokter. Wij vonden dat ook prima, want de laatste veerboot was al vertrokken en een hotel moet je betalen.
Kregen een keurige kamer en dan bedoel ik ook echt top. In Nl zouden ze er vier patiënten neerleggen. Eigen badkamer als een hotel, sofa voor mij om bij Ola te kunnen slapen, eethoek, riante koelkast, magnetron, balkon met wastafel en droogrek voor een handwasje. Voor het diner kwam de menukaart langs en ook het ontbijt was een keuze van de kaart.
De administratie had even de alarmcentrale in NL gebeld en toen wij de andere dag vertrokken was de garantie al gesteld, dus Anne’s creditcard ongebruikt. De ambulance wilde ons wel terugbrengen naar de veerboot, maar wij kozen voor de deur tot deur optie met een taxi.
Niets dan complimenten, de rekening was totaal ca. € 1.100,- inclusief de ambulance, een set krukken en alles. Vandaag hebben we een rolstoel gekocht, dat was goedkoper als 2 weken huur en deze kunnen we nadien we weggeven aan het ehbo postje voor de gewone man.
Een Thai betaalt ca. € 400 per jaar aan premie voor dat Private hospitaal en ze kunnen zich maar maximaal tot hun 60e jaar verzekeren, daarna is de luxe voor eigen rekening.
Het gewone ziekenhuis schijnt een rommeltje te zijn en alle Thai de het zich kunnen veroorloven kiezen voor het private systeem. Van die patiënten wordt het overheidsziekenhuis dus al ontlast anders zou het waarschijnlijk nog drukker zijn. Vandaag belde de Alarmcentrale nog even om te kijken of alles in orde was gekomen. Volgende week vraagt de centrale een “pootje omhoog” stoel aan voor de terugreis. Wat worden we toch verzorgd.
We hebben besloten om nu in ons strandhuisje te blijven, het is er heel mooi en het restaurant is niet ver. Al met al zitten we hier straks wel 20 dagen op één locatie, maar wel een heel mooie.
Ik had nog even tijd om op en neer te gaan naar ons huisje om documenten en centen op te halen.
Keurig op tijd vertrok de ambulance en bij de veerboot even gewacht om als laatste aan boord te gaan, zodat de motor niet behoefde te stoppen, i.v.m. de airconditioning.
Wij werden helemaal achterop de klep geparkeerd. De voorwielen stonden nog net op de boot en het einde van de oprijklep dus niet achter ons. Chauffeur aub niet per ongeluk in z’n achteruit zetten.
We kwamen in een keurig Private hospitaal met een service die ik in NL nog nooit meegemaakt heb.
Niet wachten, foto’smaken, chirurg kijken, goede uitleg, vertaalsters erbij. Ola’s polleke ging in het gips met een knalroze finishing touch, echte van dat lichtgevende roze.
We moesten overnachten, want je weet maar nooit, vond de dokter. Wij vonden dat ook prima, want de laatste veerboot was al vertrokken en een hotel moet je betalen.
Kregen een keurige kamer en dan bedoel ik ook echt top. In Nl zouden ze er vier patiënten neerleggen. Eigen badkamer als een hotel, sofa voor mij om bij Ola te kunnen slapen, eethoek, riante koelkast, magnetron, balkon met wastafel en droogrek voor een handwasje. Voor het diner kwam de menukaart langs en ook het ontbijt was een keuze van de kaart.
De administratie had even de alarmcentrale in NL gebeld en toen wij de andere dag vertrokken was de garantie al gesteld, dus Anne’s creditcard ongebruikt. De ambulance wilde ons wel terugbrengen naar de veerboot, maar wij kozen voor de deur tot deur optie met een taxi.
Niets dan complimenten, de rekening was totaal ca. € 1.100,- inclusief de ambulance, een set krukken en alles. Vandaag hebben we een rolstoel gekocht, dat was goedkoper als 2 weken huur en deze kunnen we nadien we weggeven aan het ehbo postje voor de gewone man.
Een Thai betaalt ca. € 400 per jaar aan premie voor dat Private hospitaal en ze kunnen zich maar maximaal tot hun 60e jaar verzekeren, daarna is de luxe voor eigen rekening.
Het gewone ziekenhuis schijnt een rommeltje te zijn en alle Thai de het zich kunnen veroorloven kiezen voor het private systeem. Van die patiënten wordt het overheidsziekenhuis dus al ontlast anders zou het waarschijnlijk nog drukker zijn. Vandaag belde de Alarmcentrale nog even om te kijken of alles in orde was gekomen. Volgende week vraagt de centrale een “pootje omhoog” stoel aan voor de terugreis. Wat worden we toch verzorgd.
We hebben besloten om nu in ons strandhuisje te blijven, het is er heel mooi en het restaurant is niet ver. Al met al zitten we hier straks wel 20 dagen op één locatie, maar wel een heel mooie.
-
05 Februari 2010 - 19:22
Trudie:
Ola doet wel erg haar best om lekker te kunnen luieren. Ze ziet zo bruin, dat we haar nauwelijks herkennen.
Veel "sterkte" gewenst met het herstel.
Groetjes,
Harry en zuske -
06 Februari 2010 - 09:27
Diana:
Wat een pech!!
Ik had ook dat roze gips gekozen.
Kus -
06 Februari 2010 - 10:36
Neeltje:
Spijtig voor Ola,mar gelukkig zit je niet in een stink stad,maar op een heel mooi plaatje!
Maak er het beste van !
groetjes -
07 Februari 2010 - 12:17
Eva:
Wij gaan overmorgen weer op een scooter... ik zal maar extra uitkijken!
kus! -
07 Februari 2010 - 20:33
Àndries:
Dag Annea en Ola,
Natuurlijk is het gebeuren met het pootje van Ola erg triest. Voortaan gewoon weer op de fiets!
Maar wat geweldig leuk om jullie reisverslag op deze manier te lezen.
Om een of andere duistere reden is het me pas bij verslag 4 gelukt om deze site te openen.
Ik merk dat ik je ook niet meer hoef te leren hoe je moet fotograferen. Maar je mag mij nog wel eens vertellen hoe deze site werkt.
Voor nu: een fijn verblijf nog in jullie strandhuis.
Voor straks: goede reis naar Enkhuizen en beterschap met de hiel van Ola.
Groet,
Andries en Ina -
08 Februari 2010 - 19:06
Emmy:
Anne, zoals jij het beschrijft, zou je bijna expres je been breken. Maar echt leuk is het natuurlijk niet. Hoop dat op een plek verblijven een beetje bevalt. Sterkte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
