Relaxed Laos

Al zes dagen in Zuid Laos, het land binnengekomen bij Pakse, en eerst twee dagen Pakse en omgeving verkend. Met Norbert en Andrea uit Nurnberg zijn we al een kleine week op stap en ook zij verbazen zich telkens weer over relaxed Laos. Vanuit Pakse naar een hooglandplateau geweest in het oosten met diverse watervallen. Dat heet de watervallen zijn er wel, maar soms wel met erg weinig water. Kijk en dat moet je nu niet storend vinden, dat is Laos ten voeten uit. Het is altijd wat anders als je je voorstelt. Een allervriendelijkste chauffeur van een sawandee (kleine bestelwagen met bankjes in de laadruimte) heeft ons vieren een dagje rondgereden. Kwamen naast de watervallen ook in een nog echt primitieve leefgemeenschap van “animisten”. Een stuk of 40-50 huisjes, of beter hutjes, en kindertjes die er ontzettend vies uitzagen. Gezinnen met gemiddeld 6-8 kinderen. Wel elektra, schotel en tv, maar geen stromend water of scooters. Vrouwen moeten hun kinderen nog in het bos gaan baren, de dokter wijzen ze af evenals gewone medicijnen. Het leek op het eerste gezicht of we het decor van een film binnenkwamen, maar het was echt. De jager die thuiskwam van de jacht met een geweer van wel 2 mtr lang. In de Boerenoorlog in Afrika hadden ze al moderner materiaal. Echt aangrijpend de armoe, maar overal een lach, het was soms gênant om je camera te pakken. Stond wel een donatiepotje voor de school, waar die enkele westerling zijn kipjes (10.000 kip = 1 euro) in kon doen.
Na Pakse naar Khong Island gegaan, een heerlijk eiland in de Mekong. Relaxed schreef ik, maar dit is echt relaxed. Ola en Andrea gingen over de grootste weg naar de andere kant van het eiland en kwamen gedurende 16 km. fietsen 1 auto en 6 scooters tegen. Stel je voor een Texel met pakweg 20 auto’s totaal. Gaten in de weg worden hier gevuld met oude asbest dakplaten, wordt lekker plat gereden door die enkel auto. Verder is de Laos gastvrijheid formidabel. Je bestelt loempia’s maar krijgt patat, terwijl je toch gecontroleerd had of de serveerster het goede menunummer wel had genoteerd. Ons hotel is aan de Mekong met een heerlijk terras voor ons vieren, meer slapen er niet op deze etage. De eigenaar noemen wij mama Mekong, een Laos dame die in Canada verpleegster was, en dit heeft laten bouwen als oude dagsvoorziening. Vier meisjes die schoonmaken en bedienen tijdens het seizoen, maar geen woord Engels spreken en ter compensatie aller vriendelijkst lachen. Als men zich aan langzaam gedrag of gemakzucht ergert dan moet je hier niet zijn. Bij uitstapjes is het Who pays the ferryman? Wij natuurlijk. Niet moeilijk doen je krijgt je geld hier niet op. Riant ontbijt voor vier met juice en alles erbij voor een tientje, bier voor een euri (0,64 ml), hotelkamer voor 8 tot 20 dollar. Een die laatste is echt een heerlijkheid. Gisteren een dagtripje op de Mekong gemaakt en de grote watervallen bekeken (beetje groter als Schaffhausen) en daar nix niet hekjes en zo. Bordje “Danger” en als je je daar niets van aantrekt is het Goodbye forever. Gaan vrijdag weer verder, maar voor mijzelf heeft het nog wat kort geduurd. Heerlijk zo heel de dag controleren of de Mekong wel horizontaal is, lekker boek erbij. Maar het meisje wil wat meer strand zonder rioolpijpjes, dus we gaan weer op reis. Gaan geen dagen meer in een bus zitten, maar de grote stukken vliegen we met de Aziatische tegenhanger van Easyjet. Is er nog niet één van bovengebleven, dus geen zorgen thuisblijvers!