Ingebust........in DreamExpres

Laos, je moet het echt een keer meemaken, zeker als je die stressie westerse wereld soms idioot vindt. Alles gaat hier anders, al dagen komen wij serveersters tegen die echt geen bestelling voor 2 personen kunnen onthouden, ook niet als ze het keurig opschrijven.
Na een paar dagen Vientiane, de hoofdstad, wilden we verder naar het zuiden reizen. Nu eens niet in een luxe VIP bus, maar gewoon tussen de Laotianen met de " gewone" bus. Op het busstation aangekomen, dat is ca. 10 km buiten de stad, koop je een kaartje en je gaat naar de bus. DREAM EXPRES stond erop met grote letters, dus dat suggereerde toch wel een heleboel luxe..... Naast de piloot is er nog een soort busmanager aan boord en die begroete ons keurig, onze bagae werd keurige onderin de bus gestouwd en wij zochten een plaatsje...Naast elkaarviel een beetje tegen, Anna heeft ongeveer de zelfde schouderbreedte als ik en daar zijn Laos stoeltjes niet op berekend. Dan maar achter elkaar, beenruimte voldoende. Die bus liep voller en voller en je merkte dat die Falangs (bijnaam voor westerlingen, betekend: Langneuzen, en zo heten olifanten overigens ook) toch geen aantrekkelijke buurman zijn. Zoveel te beter, maar op een gegeven moment hebben wij ook buren. Dan komen de plastic krukjes in het gangpad, ook daar kan tenslotte en partijtje piepel zitten. De bus van chinese makelij kan dat allemaal aan, ja ook de bagage van al die mensen. Aan stuurboord hangt een soort zwemtrap van 1,5 mtr. breed en daar klom de busmanagerassistant regelmatig langs naar boven voor de daklading. Wat nemen die Laotianen zal al mee, tijdens een busreisje. Een selectie: 2 sets overhead deuren voor de garage, een cirkelzaag bank, veel balen met grote plastikzakken en........ bezems, wel 100 of meer. De assistent bindt alles vakkundig vast en dat gebeurd ook tijdens het rijden, dat wordt er even gestopt om van de trap bij de duer te komen en zoef, daar racen we weer verder. Onderin de bus zit ook van alles, onze bagage, maar nog veel meer, biggetjes in een mand, electr. gereedschap en accu's.... En laat dat nou net het probleem geworen zijn......Up site down accu's op Anna's backpack.... Toen we uitstapten plakte het wat, maar het plakken is nu opgehouden en die backpack was niet geheel zuurdicht, dus er kan weer wat geshopt worden. Nieuwe backpacks zijn hier trouwens aanzienlijk goedkoper. Onze piloot had een vlotte stijl van rijden, was net in de 20, cap op het hoofd en voelde zich King of the Road. Ter hoogte van dat hoofd zat een enorme ster in de ruit, misschien liep er toch iemand rond die hem minder aardig vond... Na ruim 8 uur Dreamexpressen zagen we de afslag Savannaket city en jawel even later stopte de bus. We staan op en vragen de manager: "Savannaket???" en een allervriendelijkste smile en YES YES, zus wij eruit. Nadien hebben we nog gezellig 20 km. achter de bus aangereden met een taxi om in Savannaket te komen. In Laos wordt op elke vraag YES geantwoord en dat nu net waren we even vergeten.
Morgen gaan we weer verder naar het zuiden en hopen uiteindelijk de witte dolfijnen te zien in de Mekong.
Cambodja doen we niet dat wordt te krap, qua tijd. Volgend jaar misschien.....
Groetjes,
a & A