Kop- en staartsyndroom

Door: aNNe

10 Februari 2015 | Thailand, Prachuap Khiri Khan

Slechts enkele weten het maar ik heb het “kop- en staartsyndroom”.
Ik heb het volgens mij altijd al gehad en je moet er gewoon mee leren leven. Ik weet niet of het genetisch is, maar één dochter van mij is wel vegetariër geworden.
Enige uitleg is waarschijnlijk gewenst. Ik vind het verschrikkelijk om bij vissen te komen waar de kop en staart nog aanzit en dat is in Thailand best lastig. Ik eet met smaak garnalen, een mootje tonijn, een harinkje (mits in stukjes en met uitjes) of een bakje kibbeling. Maar je kunt mijn avond verpesten door tegenover mij zittend in een restaurant een forel te bestellen. Jaren geleden zou ik je gevraagd hebben iets over zijn kop te leggen, zodat hij mij niet meer kan aanstaren. Gelukkig liggen de gerookte makrelen bij de viswinkel achter glas, anders zou ik telefonisch bestellen.
Ik wilde mijn “kop- en staartsyndroom” niet doorgeven aan mijn kinderen en toen ze nog klein waren hebben we echt een keer met een grote zalmkop (ja mijn vrouw was visliefhebber) gespeeld om het kroost vertrouwd te maken met vissen. Voor je kids doe je alles tenslotte. Ik weet het nog precies, aan de linkerkant op het aanrecht, de kop wees naar rechts, grapje door sigaret in z’n bek te steken en kusje op z’n kop (dochterlief deed het ook). Brrrrrrrrrrrrrrrr………….
Nu in Thailand krijg ik weer geregeld de volle laag. Alle vissen hebben koppen en staarten ook als ze uitgeserveerd worden. Mijn vriendin lust graag red snapper, en gruwelijk ogende vis van wel 600-700 gram. Voor de keuze welke vis het uiteindelijk wordt trekt ze nog wat kieuwen open om te kijken of de reis van zee naar restaurant wel voorspoedig genoeg is gegaan. Deze vis krijgt van de kok aan beide zijden drie japen met een groot mes en even later krijgt zij hem op haar bord. Het lijkt wel een Adidas vis zo met die contrasterende strepen. Altijd hebben ze de bek open en kijken mij onvriendelijk aan.
Gisteren bij onze Thaise kennissen gegeten. Een soort Chinese fondue, maar met squit. Inktvis of octopus erbij. Op tafel een bord met octopus, welke in stukjes gesneden was. Het meeste in formaat 4x2 cm. Eén van de bovenste stukjes staarde mij wel aan. Ik ging het gevecht aan met mijn K&S-syndroom. Ik verplaatste het bord op tafel en nu werd vriendin aangestaard. De gastvrouw liet de inktvis stukken in de pan zakken en na een paar minuten kreeg ik een fikse schep op mijn bord. Geen kop, geen staart, dus geen probleem. Ze smaakten goed, beter als calamaris, dat leek in Spanje op fietsband, dit was lekker mals. Groot was mijn verwondering toen vriendin te kennen gaf dat ze zo lelijk werd aangekeken door octopussy en daarom helemaal geen enkel stukje inktvis wilde eten.
Heeft dit syndroom ook varianten ?

10 Februari 2015 - 08:49

Eva:

Haha, nou haring hoef ik niet maar in suriname at ik de gefrituurde vissenkopjes gewoon op hoor, geen probleem. Ik heb juist liever dat ik vis (en vlees) nog herken als zodanig dan dat er in een fabriek allemaal zooi aan toegevoegd is en ik twijfel of er ook echt een dier aan te pas is gekomen.
Liefs voor jullie!

10 Februari 2015 - 13:37

Jaap Kastermans:

Over mosseltjes heb ik je nog nooit gehoord.

Veel plezier...

11 Februari 2015 - 14:06

ANNe:

Eva : ben blij dat jij het niet hebt gekregen.
Zus: jij dus ook dat probleem? Nooit geweten, zal wil teveel met eigen probleem bezig zijn geweest.
Jaap: he man, nog nooit mosselen met kop en staart gezien.

12 Februari 2015 - 09:54

Didi:

Ik houd ook niet van vis waar de graten nog inzitten en de kop er door mij zelf afgehaald moet worden. Dus het syndroom komt mij wel bekend voor. Heb er geen last van als ze mij aankijken maar smakelijk vind ik het ook niet. Geef mij maar een lekker mootje van het een of ander en dan wel bij een goede visboer vandaan.

Geniet nog lekker van jullie vakantie!!

XX Didi

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Verslag uit: Thailand, Prachuap Khiri Khan

Bij Bangkok links af en naar beneden...

De Boeing 777 (van EVA AIR, een Chinese maatschappij uit Taipeh) stond zondagavond te glimmen bij de gate en alle passagiers werden in staat gesteld om de neus van deze vogel te bekijken. Het zou toch niet in je opkomen om dat zelfde te doen als je met bus of trein reist. Ruim een halfuur voor de trein gaan zitten en dan pas instappen. Na een tijdje bleek dat EVA ook staat voor: Ernstige Vertraging Aanwezig. Rond instaptijd een korte mededeling dat er een technisch probleempje was met de boordlichten. Nou ja, dat kan op een schip ook gebeuren. Nieuw lampje of zekering en het probleem is snel verholpen. Maar we gaan vliegen en niet varen, dus er werd ons gezegd dat men alles in het werk stelde om even een onderdeeltje te halen bij leverancier of bij de concurrent (KLM werd zelfs genoemd want die moeten toch wel lampjes hebben op Schiphol. Helaas het was weekend.
Drie uur na gepland vertrek , het was inmiddels maandag 01.00 u. werd de handdoek in de ring gegooid. Alle ca. 300 passagiers konden naar een hotel op kosten van EVA (Een Vermogen Aftikken).
’s Morgens kregen we te horen dat we om 15.00 zouden vertrekken, dus de volle busjes gingen nu in omgekeerde richting. Bij het opnieuw inchecken hadden wij geluk. Een EVA (Een Verrassend Alternatief) medewerkster bood ons een business class up grade aan. Zo zie je maar dat boordlichten voordelen hebben.
Maar OMG. De Nederlandse Luchtvaarinspectie ging die kist eens even inspecteren. Allemaal mannetjes met gele jassen gingen dus een soort port state controll uitvoeren voor vliegtuigen. En ja dat zijn dus heel wat A4-tjes met heel veel X en V-tjes. Je snapt het al .
Even vooruit calculerend zou dat tot ca. 16.15 u. duren, want dan gaan de inspecteurs niet meer naar een nieuwe klus en toch bijtijds thuis.......
Om 16.30 u. konden wij dus plaatsnemen in onze luxe fauteuils met wel 10 knopjes om de ideale instelling te regelen. Een schilderij aan de wand, met hoe kan het ook anders een lotus erop en laat de champagne maar doorkomen. Om 16.45 de lucht in, bijna 19 uur later als gepland. De Chinese Eva stewardess (Een Vriendelijke Assistent) was een plaatje en bij elke passagier werd de menukaart doorgenomen, terwijl de schat op haar knietjes naast je in het gangpad ging zitten. Face to face dus, niet dat van bovenaf benaderd worden. Tja, ik ga daar in de toekomst toch wat meer op letten als ik iets te eten ga bestellen. Heet dit niet “once business class now spoilt forever”.