Ongenode gasten aan tafel

Nog even een aanvulling op de regen. Neerslag in 24 uur was hier 245 mm.

Dat de smartphone hier zo’n beetje een appendix van de homosapiens is geworden maakt het leven toch anders. Hier in Thailand zie je ’s avonds veel glowing faces. Mensen die door het beeldscherm worden aangelicht. Zwarte kleding is dit jaar favoriet i.v.m. het overlijden van de koning (gisteren pas/alweer 100 dagen geleden) daarbij het zwarte haar van de Thai, dus dit jaar zijn ze in het donker minder opvallend dan anders. Dankzij de beeldschermen blijven ze toch duidelijk zichtbaar. Naast onze tafel in het restaurant ging een familie eten. Vader, moeder, zoon, drie mooie tienerdochters en nog een nakomertje van 5-6 jaar, die tussen vader en moeder inzat. Het werd een gezellige avond voor pa. Er kwamen 5 toestellen op tafel, ja moeder deed ook mee, en niemand deed meer een mond open, anders dan om er een hap in de doen. Vader zat er verlaten bij zich nu een dan even onderhoudend met de junior die naast hem zat. De rest was duidelijk in een andere wereld. Een van die meiden was ook nog selfie verslaafd, dus om de haverklap ging haar arm omhoog en kwam er zo’n “zie hoe mooi ik ben-smile” te voorschijn. Samen maar toch heel alleen voor vader.
Vanochtend bij het ontbijt zagen we een positieve uitzondering. Echtpaar met drie dochters ging ontbijten en de gezelligheid straalde er vanaf. Er werd gesproken en iedereen deed mee, geen toestel op tafel te bekennen. Een beetje zoals vroeger zeg maar. Gewoon ouderwets leuk.
Ik hoor de lezer al denken: “die smartphone-verslaafden hebben we hier toch ook!”. Ja, maar nog beslist niet in die mate zoals hier in Thailand, dus laat Samsung en andere Koreanen maar onder tafel blijven.