Schipper naast Buddah

In Nederland is bekend dat de vissers in het algemeen godvrezend zijn, denk aan Urk en Katwijk. Hardwerkende mannen die de bijbel aan boord hebben en met hun tip top uitgeruste schepen zondags in de haven liggen en ter kerke gaan.
Nu is dat in Thailand een beetje anders. De schepen zijn van hout en de grotere zijn een metertje of 25 lang en niks niet ijsmachine, autopiloot, radar, opblaasbare reddingsvlotten, mooie accommodatie, of zelfs maar de voorgeschreven boordlichten. Een rood en een groen lampje, dat bij ons achter op een boedelbak niet zou misstaan, is hier de standaard. De vissen komen ’s nachts op het licht af, dus er hangt een hele batterij aan lampen aan stokken om de vis toch maar het idee te geven dat het zonnetje al op is.
Het ijs wordt met de vrachtwagen gebracht en het vis lossen gaat gewoon met de hand. Een rijtje jongens op een rij en nummer 10 schuift de kist met vis en ijs in de vrachtauto. Wij noemden dat een Rotterdammertje, maar ik vermoed dat dit hier anders heet. Een “bangkokkie” misschien…….
De reders zijn hier heel rationeel. Er is niets aan boord dat niet echt nodig is. Een trap van de ene etage naar een hoger dek bestaat uit vier treden (geteld vanaf het potdeksel) en val je daar onder de vaart af dan wordt het naar huis zwemmen. Het lijken wel aapjes. Achter de stuurhut zijn 2 etages om te slapen, te liggen of wat ook. Niks niet 2 meter hoogte, Nee, 2 meter is dus 2 etages van een meter hoogte. Bedden? Je moet de reder niet op kosten jagen. Lege viskistjes van ca. 10 cm. hoogte leg je ondersteboven op de vloer en ziedaar een verende slaapplaats, lapje je erop of kussentje. Welterusten. ……..
Het binnenkomen is ook origineel. Aan de zijkant zitten luiken van ca. 60x50 cm. Alsof het een kooitje in een dierentuin is. De bemanning bestaat uit 12 tot 14 personen, waarvan er een stuk of 10-12 nog jong zijn die klimmen zo naar binnen. Buiten blijft het zakje met tandenborstel en pasta hangen.
Net als de Urkers vertrouwen deze vissers ook op wat externe hulp en daar hebben ze Buddah voor.
Aan de stevenbalk hangen kleurige stroken stof die het geluk aantrekken. Daarachter is op dek een potje gemonteerd. Voor vertrek gaat de schipper heel devoot op zijn knietjes bij die stevenbalk en gaat in gebed met een handje vol wierook stokjes. Daarna worden deze in het genoemde potje gestoken.
Met een bakje water en een handvol groene blaadjes wordt het dek besprenkeld (enigszins vergelijkbaar met een katholieke pastoor). Als het water op is worden de blaadjes tussen de stroken stof aan de steven gestoken. Ik heb nog vergeten te melden dat er ook een bordje met bananen en mandarijnen etc. staat. B. zal maar eens langskomen en trek hebben.
Na deze ceremonie is het trossen los en met een vertrek manoeuvre die veel rookpluimen laat zien, tuft deze vissersboot zondagsmiddags naar zee.